Η επόμενη γενιά

Κρίση, ΔΝΤ, αναδιάρθρωση, φόροι, επενδύσεις. Ίσως έχετε βαρεθεί να ακούτε συνεχώς τι μας περιμένει και πώς φτάσαμε ως εδώ. Κάπως έτσι αισθάνονται και οι ήρωες του σημερινού διηγήματος καθώς πρέπει να ανησυχήσουν γιατί έρχεται….

Η επόμενη γενιά

Ο Γιώργος μπήκε βιαστικά στην BMW και πάτησε με απόγνωση το γκάζι, γνωρίζοντας από μέσα του ότι θα κέρδιζε το πολύ ένα λεπτό μέχρι να φτάσει στην κεντρική λεωφόρο. Τελικά ήταν μόλις σαρανταπέντε δευτερόλεπτα, αφού το μακρύ κομβόι των μποτιλιαρισμένων αυτοκινήτων είχε σχηματιστεί νωρίτερα απ΄ ότι τις υπόλοιπες μέρες. Από εδώ και πέρα ξεκινούσε το μαρτύριο της πρώτης-δευτέρας. Τράβηξε χειρόφρενο και ενεργοποίησε την μικρή τηλεόραση που είχε κολλημένη στο παρμπρίζ. Τουλάχιστον θα έβλεπε τις ειδήσεις.

Ο Ερμής μπήκε στο λεωφορείο που ήρθε, όπως πάντα, με ακρίβεια δευτερολέπτου. Είδε ένα άδειο κάθισμα και βοήθησε την γριούλα που μπήκε μαζί του να καθίσει. Θα περνούσε τριάντα λεπτά ηρεμίας μέχρι να φτάσει στη δουλειά, αλλά επειδή δυσκολευόταν να διαβάσει όρθιος, προτίμησε να παρακολουθήσει το πρόγραμμα που μετέδιδε η οθόνη LED που βρισκόταν ακριβώς πάνω από τον καθρέφτη του οδηγού. Για καλή του τύχη ήταν οι ειδήσεις και όχι κάποιο πρωινάδικο.

Αυτή είναι η τελευταία γενιά που θα απολαύσει τα προνόμια που έχει. Από εδώ και πέρα τα πράγματα φαίνονται να αλλάζουν.

Ο Ερμής άκουγε τις ειδήσεις αλλά ταυτόχρονα χάζευε το θέαμα από τα παράθυρα του λεωφορείου. Μετά από πέντε λεπτά διαδρομής περνούσαν ακριβώς έξω από το πάρκο των «δεύτερων» αυτοκινήτων, όπως το είχαν ονομάσει. Ροζ τζιπ, πορτοκαλί κούρσες, κίτρινα τετρακίνητα και άλλα πολύχρωμα πολυτελή αυτοκίνητα, παραταγμένα στη σειρά σαν το παιδικό δωμάτιο κάποιου αόρατου γίγαντα. Οι συνέπειες της κρίσης πετρελαίου. Τα περισσότερα είχαν καταλήξει στην ανακύκλωση, ως παλιοσίδερα, αλλά κάποιος είχε φροντίσει να κρατήσει λιγοστά, να τα βάψει με έντονα χρώματα και να φτιάξει έναν πρωτότυπο παιδότοπο.

Ο Γιώργος έριξε μια ματιά στη ατελείωτη ουρά από αυτοκίνητα που βρισκόταν μπροστά του και βλαστήμησε την ώρα και τη στιγμή που πήρε την BMW. Όχι ότι μπορούσε να κάνει αλλιώς. Η Ελένη είχε προλάβει το μικρό διθέσιο και το τζιπ ήταν ακόμα χειρότερο για τις ώρες αιχμής της κυκλοφορίας. Τώρα δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει ούτε τα μικρά στενά που παρέκαμπταν κάπως την κυκλοφορία, ούτε να δοκιμάσει την τύχη του σε κάποιους ανάποδους μονοδρόμους. Ας είναι καλά οι τράπεζες που είχαν δώσει δάνειο στον κάθε πικραμένο να αγοράσει το αμάξι των ονείρων του, για να ζουν κάθε πρωί όλοι μαζί τον εφιάλτη τους. Άπλωσε το χέρι και δυνάμωσε την τηλεόραση για να ακούσει καλύτερα τον εκφωνητή.

Τα προβλήματα συνεχίζουν να συσσωρεύονται και η οικονομική κατάσταση της χώρας να επιδεινώνεται, φτάνοντας σιγά, σιγά στο αδιέξοδο.

Οι ειδήσεις ήταν καρμπόν της προηγούμενης μέρας, λες και τίποτε καινούριο δεν είχε συμβεί στον κόσμο. Μερικές φορές ο Ερμής πίστευε ότι οι υπεύθυνοι προγράμματος έβαζαν σε μαγνητοσκόπηση τα γεγονότα του προηγούμενου χρόνου και απλώς άλλαζαν την ημερομηνία. Το λεωφορείο πλησίαζε στη στάση του και τώρα περνούσε από το μικρό δεντροφυτεμένο πάρκο δίπλα στο παλιό εγκαταλειμμένο εμπορικό που είχε αφεθεί στη φύση όταν χρεοκόπησαν οι ιδιοκτήτες. Μια μικρή ζούγκλα στο κέντρο της πόλης, που έδεσε πολύ όμορφα με την γύρω περιοχή όταν ισοπεδώθηκαν μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα παμπάλαιων πολυκατοικιών που έτσι κι αλλιώς ήταν έτοιμες να πέσουν. Το λεωφορείο έφτασε στη στάση του σχεδόν με το τέλος των ειδήσεων.

Ο Γιώργος είδε στο βάθος το εμπορικό κέντρο που είχε περάσει όλη την Κυριακή μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια. Δεν είχαν αγοράσει σχεδόν τίποτα, αλλά λίγο το πάρκιν, λίγο τα παιχνίδια των παιδιών στον παιδότοπο, λίγο τα γλυκά και τα σνακ, του είχε κοστίσει ένα σωρό λεφτά. Έδειχνε μεγαλοπρεπές, σαν ναός που περίμενε τους πιστούς του, οι οποίοι συνέρεαν κατά εκατοντάδες αν και ήταν εργάσιμη μέρα. Μα που έβρισκαν τα λεφτά που ξόδευαν αυτοί οι άνθρωποι; Ο Γιώργος έστριψε απότομα το τιμόνι και πρόλαβε να χωθεί σε μια θέση που άδειασε στα δεξιά του. Τουλάχιστον θα γλίτωνε το εικοσάλεπτο που στριφογύριζε ψάχνοντας να παρκάρει. Κοίταξε την οθόνη, ακριβώς τη στιγμή που τελείωναν οι ειδήσεις.

Δυστυχώς, μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Η γενιά που ακολουθεί θα είναι η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη.

Ο Ερμής χαμογέλασε και βγήκε από το λεωφορείο. Ο Γιώργος κούνησε το κεφάλι του και άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου.
«Τα ίδια θα λένε και για την επόμενη», είπαν σχεδόν ταυτόχρονα μπαίνοντας στο γραφείο τους.

ΤΕΛΟΣ