Το τέλος της εντροπίας

Όταν ένας καλός φίλος σου λέει ότι το μόντεμ που χρειάζεσαι το έχει αφήσει στην αποθήκη στο σπίτι των γονιών του, τότε μάλλον έχεις μείνει λίγο πίσω τεχνολογικά. Έτσι εξηγείται και η μετακίνηση προς τη Δευτέρα. Φυσικά μπορείς πάντα να επικαλεστείς σαν δικαιολογία τους νόμους της Φυσικής. Ότι και να κάνεις η εντροπία θα σε νικήσει, άρα γιατί να προσπαθήσεις;. Ίσως έχετε ακούσει για την αρχή της εντροπίας, αλλά εμείς σήμερα θα μιλήσουμε για …..

Το τέλος της εντροπίας

«Κι’ έτσι, μπορούμε με μεγάλη βεβαιότητα να πούμε ότι με το πάτημα ενός κουμπιού θα σώσουμε το σύμπαν από την ολική καταστροφή»,
Ο Υ’ λα κοίταξε το ολιγομελές ακροατήριό του. Κυρίως πολιτικοί και στρατιωτικοί από τις ανώτατες βαθμίδες που είναι ζήτημα αν καταλάβαιναν έστω και μία λέξη απ’ όσα είχε πει. Έπρεπε, όμως, να τους το εξηγήσει. Στο κάτω-κάτω αυτοί θα έπαιρναν την απόφαση. Όχι ότι είχαν και πολλές επιλογές, αλλά ο Υ’ λα δεν ήθελε να το ρισκάρει. Χάιδεψε απαλά το κόκκινο κουμπί του μετασχηματιστή μποζονίων που είχε μπροστά του. Θα μπορούσε να τους πει ότι είχαν βρει τον τρόπο για να αλλάζουν τις ιδιότητες των μποζονίων όπως αυτοί ήθελαν. Ότι αρκούσε ένα μικρό υποσωματιδιακό «σκούντημα» και τα βολικά μποζόνια θα μετέφεραν την τροποποιημένη πληροφορία με την ταχύτητα του φωτός μέχρι τα πέρατα του σύμπαντος. Ή ότι στο τέλος της διαδικασίας μια μικρή, αθώα σταθερά θα άλλαζε πρόσημο για πάντα. Όμως, αυτά τα είχε πει ήδη δεκάδες φορές στα συνέδρια που συμμετείχε. Συνέδρια γεμάτα φυσικούς που είναι ζήτημα αν κατάλαβαν έστω και τη βασική αρχή της θεωρίας του. Εδώ χρειαζόταν πια απλά πράγματα. Παρομοιώσεις, μεταφορές, αναλογίες με την πραγματική ζωή.
«Ρίξτε μια πετρούλα στη λίμνη και θα δείτε τα κύματα να ρυτιδώνουν την επιφάνεια της, μέχρι το άπειρο. Αυτό θα κάνουμε εμείς εδώ σήμερα. Θα ρίξουμε την πετρούλα, θα αναταράξουμε τη λίμνη των μποζονίων και μετά από πολλά χρόνια το κύμα θα φτάσει στο τέλος του σύμπαντος».
Οι ηγέτες του κόσμου έδειχναν πολύ σοβαροί και έτσι έπρεπε να ήταν. Ίσως από μέσα τους να σκέφτονταν ότι είχαν δέκα καλύτερα πράγματα να κάνουν εκείνο το απόγευμα, αλλά ποιος θα τολμούσε να παραδεχτεί ότι την μέρα που τον κάλεσαν να αποφασίσει για την τύχη του κόσμου, αυτός έπινε ηδύποτα, σε κάποια παραλία.
«Και πώς ακριβώς θα σωθούμε;», ρώτησε ένας βλοσυρός στρατηγός που έδειχνε σαν να μην πιστεύει λέξη απ’ όσα έλεγε ο Υ’ λα.
«Θα μπορούσα να γράψω έναν τόμο γι’ αυτό, αλλά μια απλά εξήγηση είναι ότι θα αντιστρέψουμε το εντροπικό βέλος».
Ο στρατηγός έδειξε να αμφιταλαντεύεται, προσπαθώντας να αποφασίσει αν ο Υ΄ λα τον κορόιδευε ή του μιλούσε σοβαρά.
«Ποιο βέλος;» είπε στο τέλος.
Ο Υ’ λα τον κοίταξε κάπως επιτιμητικά.
«Η εντροπική αρχή», του είπε χωρίς να διαπιστώσει κάποια αντίδραση εκ μέρους του στρατηγού.
«Η εντροπία πάντα μικραίνει. Δεν την έχετε ακούσει ποτέ;».
Ο στρατηγός άνοιξε ελαφρά το στόμα του, αλλά δεν μίλησε.
«Η αιτία που όλα δείχνουν να ταχτοποιούνται από μόνα τους, που ένωσε τα ανόργανα υλικά, έφτιαξε αμινοξέα, DNA και στη συνέχεια εμάς, ο λόγος που η ενέργεια συνεχώς αναβαθμίζεται και ο λόγος που υπάρχουμε…»
Ο Υ’ λα αισθάνθηκε απελπισία καθώς συνειδητοποίησε ότι ο στρατηγός, όπως μάλλον και οι περισσότεροι στην αίθουσα, αγνοούσε εντελώς τόσο σημαντικά πράγματα.
«…και δυστυχώς η αιτία που το σύμπαν συρρικνώνεται και σύντομα δεν θα έχει καθόλου χώρο για εμάς», » κατέληξε ο Υ’ λα, πριν ο στρατηγός προλάβει να τον ρωτήσει τι είναι το DNA.
Οι ακροατές κινήθηκαν ελαφρά, μουρμουρίζοντας και σχολιάζοντας την τελευταία φράση του Υ’ λα. Του είχε φέρει εκεί που ήθελε. Αν αρνούταν να πατήσουν το κουμπί τότε….
«Με λίγα λόγια μας λέτε ότι θα αντιστρέψετε την εντροπική αρχή», είπε ένας πολιτικός που έδειχνε να σκαμπάζει κάτι περισσότερο από τους άλλους.
«Ακριβώς», απάντησε ο Υ’ λα «Μόλις η διαταραχή διαδοθεί σε ολόκληρο το σύμπαν η εντροπία θα σταματήσει να μειώνεται και θα αρχίσει να αυξάνεται, το σύμπαν από τη φάση συστολής, θα μπει σε φάση διαστολής και εμείς θα ζήσουμε για να το χαρούμε. Αν, όμως, αργήσουμε…».
Ησυχία απλώθηκε στην αίθουσα. Ο Υ’ λα έκανε μια μεγάλη παύση.
«Αν, όμως, αλλάξετε την ροή της εντροπίας τότε τι θα απογίνουμε εμείς», ρώτησε ο μοναδικός βιολόγος που υπήρχε εκεί, μάλλον από το τμήμα γενετικής.
«Τι εννοείτε;», ρώτησε ο Υ’ λα
«Φαντάζομαι ότι γνωρίζετε πώς το DNA μας συνεχώς βελτιώνεται. Ακόμα και τώρα που μιλάμε παράγει καινούρια ,πιο ανθεκτικά κομμάτια. Και ο λόγος είναι η συνεχής μείωση της εντροπίας. Ξεκινήσαμε ως μικρά μόρια σε μια αρχέγονη σούπα πρωτεϊνών και τώρα βρισκόμαστε εδώ συνομιλώντας ως τα τελειότερα πλάσματα του σύμπαντος. Τι θα συμβεί στο γενετικό μας υλικό αν αναποδογυρίσετε την εντροπία;»
Ο Υ’ λα έμεινε για λίγο σκεπτικός. Ήταν αδύνατον να εξετάσεις όλα τα δεδομένα. Έτσι και αλλιώς δεν είχαν άλλη επιλογή.
«Είναι μάλλον απίθανο να επηρεασθεί κάτι τόσο πολύπλοκο όπως το γενετικό υλικό. Το πιθανότερο είναι απλώς να αντιστρέψουμε την συρρίκνωση του σύμπαντος και να απομείνουμε όλοι μας ζωντανοί ώστε να θαυμάσουμε τα αποτελέσματα της επιστήμης μας».
«Έχετε σκεφτεί ποιο θα είναι το άλλο άκρο της δικής μας ζωής, αν το DΝΑ μας φθίνει;», επέμεινε ο βιολόγος.
Ο Υ’ λα ύψωσε τη φωνή του..
«Αγαπητέ μου, πηγαίνετε πολύ μακριά. Αλλά κι εσείς ακόμα φοβάστε να το πείτε»
«Τι φοβάται;», ρώτησαν σχεδόν όλοι οι παριστάμενοι με μια φωνή.
«Θάνατος», είπε σχεδόν ψιθυρίζοντας ο Υ’ λα. «Θνητότητα λόγω φθοράς. Ο συνάδελφος πιστεύει ότι αν το DNA μας βρεθεί σε αντίστροφη εντροπία θα φθίνει και μοιραία θα πεθάνουμε»
«Δηλαδή δεν θα είμαστε πια αθάνατοι;»
«Είναι πολύ μικρή η πιθανότητα αλλά η εναλλακτική λύση δεν είναι καθόλου καλύτερη. Αν αργήσουμε να δράσουμε, τότε είναι πιθανόν η αντιστροφή να καθυστερήσει, το σύμπαν να μετατραπεί σε μια μεγάλη υπέρθερμη σφαίρα και στη συνέχεια να εκραγεί δημιουργώντας ένα νέο κόσμο με μια νέα εντροπική αρχή: Η εντροπία πάντα θα αυξάνει».

Ο πρόεδρος της επιτροπής έκανε νόημα στον Υ’ λα να αποχωρήσει για να συνεδριάσουν. Ο Υ’ λα βγήκε στο διάδρομο σκεπτικός. Κάθε δευτερόλεπτο καθυστέρησης σήμαινε χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια χρόνια σε επίπεδο σύμπαντος. Ανάθεμα την ταχύτητα του φωτός που δεν επέτρεπε τις ακαριαίες μεταβολές.
«Δεν τους είπατε τι θα γίνει όταν το σύμπαν διασταλεί τόσο που να μην έχει πια ενέργεια» », άκουσε τη φωνή του βιολόγου δίπλα του. Μάλλον δεν άντεχε κι αυτός τις συνεδριάσεις.
«Δεν χρειαζόταν. Απλά θα ξαναπατούσαμε το κουμπί και θα αλλάζαμε γι άλλη μια φορά το εντροπικό βέλος»
«Νομίζω ότι τελικά θα συμφωνήσουν μαζί σας, αλλά μάλλον θα αργήσουν. Οι πολιτικοί δεν είναι τόσο ευέλικτοι όσο οι επιστήμονες.
«Τότε το χάσαμε το παιχνίδι», είπε ο Υ’ λα.
«Πιστεύεται ότι μπορεί ένα θνητό είδος να επιβιώσει μέσα στο σύμπαν;» ρώτησε ο βιολόγος
«Δεν ξέρω, ίσως. Αν αντέξουν και δεν καταρρεύσουν μόλις συνειδητοποιήσουν που βρίσκονται και που πηγαίνουν…»
«Τότε, ίσως έχουμε μια ελπίδα»
«Ποια;»
«Να καταλάβουν το πρόβλημα και να πατήσουν το δικό τους κουμπί την σωστή στιγμή».
Και να ξαναρχίσει ο κύκλος από την αρχή, σκέφτηκε ο Υ’ λα. Ένας μεγάλος συμπαντικός κύκλος αθανάτων και θνητών που ποτέ δεν θα συναντιόνταν.
«Το σύμπαν είναι ήδη παράξενο», είπε ο Υ’ λα, «αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να βρεθώ στην δική τους μεριά»
«Μπορεί κι αυτοί να εύχονται το ίδιο», είπε χαμογελώντας ο βιολόγος.
«Ίσως μια μέρα τα καταφέρουμε και οι δύο», συμφώνησε ο Υ’ λα που τώρα πια δεν βιαζόταν και τόσο πολύ να πατήσει το κουμπί της αναστροφής.

ΤΕΛΟΣ