Saturday, November 7, 2009

Ο φίλος μου, ο Μπρην, δεν είναι Παναθηναϊκός

Αφού άρχισα με το πρώτο πολύ μικρό διήγημα που έγραψα, ας συνεχίσω με το πιο πρόσφατο. Διαβάστηκε στο τελευταίο Φεστιβάλ ΕΦ στην Ερμούπολη. Οι περισσότεροι γονείς προσπαθούν να ικανοποιήσουν την περιέργεια των παιδιών τους. Όμως, υπάρχουν στιγμές που θεωρούν ότι μερικά πράγματα είναι σημαντικότερα από τις ερωτήσεις τους. Θυμηθείτε το αυτό την επόμενη φορά που ο γιός σας θα σας πει ότι…


Ο φίλος μου, ο Μπρην, δεν είναι Παναθηναϊκός

«Μπαμπά, τι χρώμα έχει η Γη από μακριά;»
«Δεν ξέρω, Γιαννάκη».
«Είναι γαλάζια;»
«Δεν ξέρω σου είπα».
«Ο Μπρην λέει ότι είναι γαλάζια».
«Μπρην; Ποιος είναι αυτός;»
«Ο νέος μου φίλος. Ο Βαρδούκ μάς βαρέθηκε και γύρισε πίσω στο δάσος με τα ξωτικά».
«Κατάλαβα… Τι να πω, μπορεί να είναι και γαλάζια, αν και δε νομίζω. Που χάθηκε πάλι το τηλεκοντρόλ;»
………….
«Μπαμπά».
«Λέγε Γιαννάκη».
«Γιατί εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι;»
«Ξέρω γω, ρώτα τη δασκάλα σου».
«Ο φίλος μου ο Μπρην λέει ότι φταίει που έσβησε για λίγο ο ήλιος».
«Να πεις στο φίλο σου ότι ο ήλιος δε σβήνει ποτέ. Μα που στην ευχή είναι το τηλεκοντρόλ;»
……………
«Μπαμπά, πόσα είναι τα αστέρια;»
«Που θες να ξέρω Γιαννάκη;»
«Ο φίλος μου ο Μπρην ξέρει».
«Ήμουν σίγουρος. Μήπως τα έχει μετρήσει κιόλας;»
«Όχι, αλλά έχει ένα μικρό κυβάκι που είναι γεμάτο με όλα τα αστέρια του κόσμου».
«Γυναίκααααα! Δεν σου είπα να μην αφήνεις το μικρό να βλέπει τηλεόραση το βράδυ;»
«Ο Μπρην πατάει ένα κουμπί και βγάζει όποιο αστέρι θέλει από το κυβάκι».
«Α, νάτο το τηλεκοντρόλ. Κάτσε μικρέ, να δούμε τον αγώνα μαζί».
«Χθες μου έδειξε το δικό του αστέρι και τον πλανήτη του».
«Α ναι; Και είναι γαλάζιος;»
«Όχι. Ο δικός του πλανήτης είναι πράσινος».
«Παναθηναϊκάρα ο Μπρην, ε; Breen the green».
«Δε νομίζω ότι είναι Παναθηναϊκός».
«Έχει γούστο να έμπλεξες με κανένα γαύρο. Όπα, άρχισε το ματς. Έλα ρε, τριφυλλάρα».
………………………………………
«Μπαμπά»
«…»
«Μπαμπααααά».
«Ναι».
«Ο Μπρην λέει…»
«Να σου πω κάτι Γιαννάκη; Φέρε μια μέρα τον Μπρην στο σπίτι για να τα πει και σε μας, αλλά άσε με να δω τον αγώνα τώρα».
«Δεν γίνεται. Θα φύγουν σήμερα».
«Ποιοι θα φύγουν;»
«Ο Μπρην και οι άλλοι. Είναι πάρα πολλοί και έχουν έρθει με κάτι μεγάαααλα διαστημόπλοια».
«Α ναι; Και γιατί δεν το είπαν στις ειδήσεις;»
«Τα έχουν παρκάρει από την άλλη μεριά του ήλιου και γι’ αυτό δεν τα βλέπουμε».
«Να πάρει. Τι στραβοκλωτσιά ήταν αυτή!»
«Τώρα ρουφάνε την ενέργεια του ήλιου για να μπορέσουν να γυρίσουν στο δικό τους αστέρι».
«Μα τι σφυρίζει το κοράκι. Ά ρε ξύλο που του χρειάζεται».
«Και μετά ο ήλιος θα σβήσει και εσείς θα εξαφανιστείτε όπως οι δεινόσαυροι».
«Τι δεινόσαυρος. Χελωνόσαυρος δε λες καλύτερα. Πως σέρνεται έτσι το ρεμάλι. Κρίμα τα εκατομμύρια που παίρνει. Δεν πειράζει Γιαννάκη. Θα βρεις κάποιον άλλο φίλο».
«Δε χρειάζεται. Εγώ θα πάω μαζί τους».
«Μα που τον βρήκαν αυτό το σέντερ-φορ; Στο καλάθι;»
«Όλα τα παιδιά θα πάνε μαζί τους. Γι’ αυτό έχουν έρθει με τόσα πολλά διαστημόπλοια. Και θα μας φέρουν πίσω όταν ανάψουν ξανά τον ήλιο».
«Πέναλτι; Αν είναι δυνατόν. Πάλι δούλεψε η παράγκα. Τα βλέπεις τα χάλια μας Γιαννάκη; Γιαννάκη; Τι παιδί είναι αυτό! Μια στιγμή να γυρίσεις τα μάτια σου και τον έχασες. Πάλι καμιά σκανταλιά θα έχει στο μυαλό του. Γυναίκαααα, μάζεψε τα ρούχα γιατί έτσι που σκοτείνιασε ο ουρανός, βλέπω να ρίχνει καρέκλες. Και άμα δεις τον κανακάρη σου πες του να έρθει εδώ γρήγορα. Γιαννάκηηηηηη! Που εξαφανίστηκες; Ελπίζω να μη σκαρώνεις τίποτα, γιατί έτσι και σε πιάσω δε σε σώζει ούτε η συντέλεια του κόσμου».

ΤΕΛΟΣ



Στο διήγημα της επόμενης Κυριακής, θα μάθετε πόσο προσεκτικοί πρέπει να είστε αν χρειαστεί να ανοίξετε ένα «Κουτί του Schroedinger»

No comments:

Post a Comment