Σεβασμός

Λίγο-πολύ, όλοι έχουμε τις αρχές μας. Πράγματα που θεωρούμε αδιαπραγμάτευτα και καθορίζουν ένα μεγάλο μέρος των επιλογών μας. Το ίδιο ισχύει και για τον πρωταγωνιστή του σημερινού διηγήματος, αν και αυτός θα χρειαστεί να βάλει λίγο νερό στο κρασί του, γιατί υπάρχει κάτι καινούριο που διεκδικεί με αξιώσεις αυτό που ο ίδιος ονομάζει….

Σεβασμός

Ο Μπάμπης ούτε που φανταζόταν τι θα ακολουθούσε, όταν τράβηξε μια τελευταία ρουφηξιά και πέταξε με απαράμιλλο στυλ την γόπα του τσιγάρου του από το παράθυρο του αυτοκινήτου του. Practice makes perfect, ψιθύρισε καθώς είδε το αποτσίγαρο να διαγράφει μια τοξοειδή τροχιά και να προσγειώνεται στο απέναντι πεζοδρόμιο. Μισή ώρα αργότερα, ένα αστραφτερό μαύρο όχημα του έκανε νόημα να σταματήσει και ο Μπάμπης υπάκουσε, αφού σεβόταν απόλυτα τα αστραφτερά μαύρα οχήματα.

Πέρασε την επόμενη ώρα αγκαλιά με μια μεγάλη πλαστική απομίμηση τσιγάρου, φορώντας μια μακριά λωρίδα που έγραφε με χρυσαφιά γράμματα, ο χιλιοστός, και βγάζοντας δεκάδες φωτογραφίες σε διάφορες πόζες. Αν και ένας υπάλληλος τού είχε εξηγήσει το λόγο που συνέβαιναν όλα αυτά, ο Μπάμπης δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στα λόγια του, αφού πάντα αισθανόταν ένα αίσθημα ανωτερότητας όταν χρησιμοποιούσε το τεράστιο τασάκι, όπως αποκαλούσε οτιδήποτε βρισκόταν έξω από το αυτοκίνητό του. Επιτέλους είχε έρθει η στιγμή να αναγνωριστεί η δεξιοτεχνία του.

Το μόνο που έμεινε στο μυαλό του, από όσα του είπαν, ήταν μερικές σκόρπιες φράσεις που δεν θυμόταν να είχε ξανακούσει. Πιλοτικό πρόγραμμα, αισθητήρες επιτάχυνσης, ανίχνευση με GPS, χιλιοστή γόπα. Καμία, όμως, από αυτές δεν κατάφερε να μετακινήσει το ενδιαφέρον του από το σώμα της κοπέλας που στεκόταν δίπλα στον υπάλληλο, αφού ο Μπάμπης σεβόταν απόλυτα τα νεαρά καλλίγραμμα κορμιά. Η αλήθεια είναι ότι η ικανοποίησή του από την απρόσμενη δημοσιότητα που κέρδισε, μετριάστηκε από το γεγονός ότι δεν κατάφερε να αποσπάσει το τηλέφωνο της κοπέλας. Καθώς υπέγραφε μια στοίβα χαρτιά που του είχαν δώσει, πέρασε από το μυαλό του η ιδέα ότι η τελευταία ρίψη του δεν ήταν τόσο επιτυχημένη όσο συνήθως, αλλά, πριν ολοκληρώσει την σκέψη του, η κοπέλα αποχώρησε μαζί με τους φωτογράφους και ο Μπάμπης απόμεινε μόνος του στην κεντρική λεωφόρο, μαζί με ένα αντίγραφο του συμβολαίου του.

Οι επόμενες μέρες ήταν στιγμές μεγαλείου για τον Μπάμπη, αφού είδε τον εαυτό του μαζί με το υπερμεγέθες τσιγάρο να εμφανίζεται σε αφίσες, τηλεοπτικές εκπομπές, και ρεπορτάζ εφημερίδων, αν και ποτέ δεν ασχολήθηκε με το περιεχόμενό τους. Ήταν το δικό του τέταρτο της διασημότητας και το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να θαυμάζει τον εαυτό του καθώς χαμογελούσε, φανερά ικανοποιημένος με την εξέλιξη που είχαν πάρει τα πράγματα. Έτσι, παρόλο που άκουσε πολλές φορές για το πιλοτικό πρόγραμμα με τα τσιπάκια που υπήρχαν μέσα σε χιλιάδες γόπες τσιγάρων, για τη νομοθετική ρύθμιση που τα έκανε υποχρεωτικά όταν πετάχτηκε η χιλιοστή γόπα στον περιφερειακό άξονα και για τον καινούριο πράσινο φόρο, δεν κατανόησε ποτέ τι σήμαινε για τον ίδιο η νέα περιβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησης.

Για έναν περίπου χρόνο ο Μπάμπης συνέχισε να αγοράζει τσιγάρα, χωρίς να καταλαβαίνει γιατί έπρεπε να δίνει τον ΑΦΜ του στον περιπτερά, και φυσικά εξακολούθησε να επιδίδεται στο προσφιλές του σπορ την ώρα που σταματούσε στα φανάρια, ή, το αγαπημένο του, καθώς διέσχιζε με ταχύτητα την κεντρική λεωφόρο. Όταν, όμως, ήρθε το εκκαθαριστικό του επόμενου έτους και είδε με έκπληξη το ποσό που έπρεπε να πληρώσει για τις γόπες του, αισθάνθηκε προδομένος. Έκανε μια απέλπιδα προσπάθεια στην τοπική εφορία, αλλά όταν του έδειξαν τον πίνακα, όπου ήταν καταγραμμένη η τοποθεσία κάθε γόπας που είχε ξεφορτωθεί, τα παράτησε. Το μόνο που τον διέσωσε από την οικονομική καταστροφή ήταν ένα κλείσιμο του ματιού από τον αρμόδιο υπάλληλο και το ανοιχτό συρτάρι του γραφείου του, όπου ο Μπάμπης άφησε με τρόπο ένα μικρό φακελάκι. Από τότε ο Μπάμπης άρχισε να σέβεται απόλυτα τους εφοριακούς με τα μισάνοιχτα συρτάρια.

Την επόμενη μέρα, με βαριά καρδιά, τηλεφώνησε στην αντιπροσωπεία του αυτοκινήτου του και έμαθε που ήταν τοποθετημένο το σταχτοδοχείο. Πέρασε μερικούς δραματικούς μήνες, όπου αισθάνθηκε ότι είχε κατέβει στην κόλαση, καθώς έσβηνε προσεκτικά τα τσιγάρα του στο τασάκι και ύστερα το άδειαζε στον κάδο του σπιτιού του. Ύστερα, όμως, το συνήθισε και συνέχισε κανονικά τη ζωή του. Το μόνο που άλλαξε ήταν η επίδραση που είχε πάνω του το σλόγκαν όλων των διαφημίσεων που πρωταγωνιστούσε. Σεβασμός στο περιβάλλον, έλεγαν τα μεγάλα κόκκινα γράμματα που βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο χαμογελαστό του πρόσωπό. Έτσι, ο Μπάμπης πρόσθεσε τη λέξη περιβάλλον στη λίστα με τα πράγματα που έδειχνε απόλυτο σεβασμό. Του πήρε μερικές μέρες για να το αποφασίσει, αλλά τελικά κατέληξε. Το τοποθέτησε πάνω από τα μαύρα γυαλιστερά αυτοκίνητα και ακριβώς κάτω από το ντέρμπι της Κυριακής.

Τέλος

Την επόμενη Κυριακή θα κλείσει αυτή η ενότητα του «κοντινού μέλλοντος» με άλλο ένα πάρα πολύ μικρό διήγημα, όπου θα δούμε ποιο θα είναι το επόμενο από τα «χαμένα επαγγέλματα».