Ο Λόρεντζ και η αρκούδα

Μια μικρή συμβουλή. Όταν είστε κοντά σε συγγραφείς μην διατυπώνετε δυνατά τις ιδέες σας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα τις δείτε τυπωμένες. Ευχαριστώ, λοιπόν, την Κατερίνα για την ιδέα του σημερινού διηγήματος, όπου ένας γονιός κάνει ότι καλύτερο μπορεί για τα παιδιά του και κάτι παραπάνω, γιατί είναι έρμαιο ενός παράξενου νόμου της φυσικής στον οποίο εμπλέκονται….

Ο Λόρεντζ και η αρκούδα

Ο Λόρεντζ ήξερε. Βλέπω στην οθόνη του GPS αυτά τα τρία νούμερα να αλλάζουν συνεχώς τιμές, σαν μικρά απαλά φτερουγίσματα, και είμαι σχεδόν σίγουρος. Ο τύπος γνώριζε πώς να λύσει τις εξισώσεις. Απλώς, ήταν περισσότερο προνοητικός. Γι’ αυτό δεν κατέληξε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, με έναν υπολογιστή παλάμης στο χέρι. Δεν μπορώ να πω ότι το Πεκίνο είναι άσχημο. Με τους πολύβουους δρόμους του, με τα μικρά αμαξίδια που σέρνουν οι βαστάζοι, με τα φαγητά του που δεν έχουν καμία σχέση με τα κινέζικα που μας πουλάνε στην Αθήνα. Σε κάποια άλλη περίπτωση, θα το απολάμβανα. Όχι, όμως, αυτή τη φορά. Ας όψεται ο Λόρεντζ.

«Μπορεί μια πεταλούδα που φτερουγίζει στο Πεκίνο να προκαλέσει χιονοθύελλα στη Νέα Υόρκη;». Μια φράση και απέκτησες την αιωνιότητα. Η φράση. Όχι εσύ που το είπες. Ποιος θυμάται σήμερα τον Λόρεντζ; Κανείς, πλην μερικών πωρωμένων φυσικών με τη θεωρία του Χάους, όπως εγώ. Ποιος, όμως, δεν έχει ακούσει έστω μια φορά την παραπάνω φράση σε μία από τις πολλές εκδοχές της; Γι’ αυτό πριν ξεστομίσετε οτιδήποτε, φροντίστε να γίνει σαφές ότι το είπατε εσείς. Αν σας νοιάζει η αιωνιότητα, βέβαια.

Το θέμα είναι ότι αντί να είμαι στο γραφείο μου στο κτίριο Φυσικής, μελετώντας μη γραμμικές εξισώσεις και προγραμματίζοντας πολύπλοκους αλγόριθμους, ή στο σπίτι μου στο Παγκράτι, ποτίζοντας τις γλάστρες μου, βρίσκομαι εδώ, στην καρδιά της Κίνας, περπατώντας αργά στην κεντρική λεωφόρο και κρατώντας μια γελοία απόχη. Αρκετοί νομίζουν ότι το μεγάλο κατόρθωμα της ζωής μου είναι η μέθοδος που ανακάλυψα για να παρακάμπτω τα προβλήματα υπολογισμού των χαοτικών συστημάτων. Προφανώς, κανένας τους δεν έχει μεγαλώσει δύο κόρες, που έχουν πλήρη επίγνωση της αδυναμίας που τους τρέφω.

Ο Λόρενζ ήξερε. Ή τουλάχιστον ήξερε προς τα πού να κοιτάξει. Αλλά κάποια κόρη θα είχε και αυτός και αποδείχτηκε πιο πονηρός από εμένα. Άφησε τη λύση για τους επόμενους, τα έξυπνα κορόιδα. «Για χάρη, μου βρε μπαμπά. Είναι η τελετή αποφοίτησης, πώς θα την ευχαριστηθώ μέσα στα χιόνια;. Θέλεις να ξεπαγιάσει η Κατερίνα σου;» Κοιτάζω ξανά τον υπολογιστή παλάμης, που έχει τελειώσει τον υπολογισμό με τα τελευταία δεδομένα από τις μετεωρολογικές υπηρεσίες. Τρεις αριθμοί που αλλάζουν συνεχώς τιμή, όπως οι συντεταγμένες μιας πεταλούδας που φτερουγίζει ανέμελα. Περιμένω υπομονετικά περίπου ένα λεπτό και ξαφνικά οι αριθμοί παγώνουν. Κοιτάζω προς το σημείο που υποδεικνύει το GPS και την βλέπω. Μεγάλη, ασπρόμαυρη με δύο κίτρινες λωρίδες να διασχίζουν τα φτερά της. Έχει κάτσει πάνω σε ένα άνθος. Την πλησιάζω όσο πιο αθόρυβα γίνεται, σηκώνω την απόχη και το επόμενο δευτερόλεπτο την έχω παγιδεύσει. Προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεφύγει, αλλά δεν τα καταφέρνει. Πολύ προσεχτικά, ξεβιδώνω το καπάκι του γυάλινου βάζου που έχω στην τσέπη μου, και τη φυλακίζω. Θα μείνει εκεί για λίγες μέρες.

Ξανατρέχω τον αλγόριθμο στον υπολογιστή και βλέπω ότι όλα πήγαν καλά. Η Νέα Υόρκη θα απολαύσει τρεις μέρες λιακάδας και η Κατερίνα θα έχει την τελετή αποφοίτησης που τόσο ήθελε. Κανονικά θα έπρεπε να είμαι ικανοποιημένος, αλλά δυστυχώς σκέφτομαι από τώρα το επόμενο Σάββατο. Ήδη ακούω στα αυτιά μου τι με περιμένει σπίτι. «Για χάρη, μου βρε μπαμπά. Είναι το πάρτυ της χρονιάς. Άμα ήταν η Κατερίνα θα της έκανες το χατίρι. Θα είναι και ο Γιώργος εκεί. Σε παρακαλώ». Φυσικά, και θα είναι ο Γιώργος εκεί. Γιατί ο Γιώργος δεν θα φοράει ισοθερμικά εσώρουχα και τρία στρώματα γούνας. Ο Γιώργος δεν θα οδηγεί έλκηθρο με σκυλιά, ούτε θα προχωράει με χιονοπέδιλα ανάμεσα σε όγκους πάγου. Ο Γιώργος δεν θα σταθεί στην κορφή ενός παγόβουνου με τα κυάλια στα μάτια και το GPS περασμένο στη ζώνη του.

Ο Λόρεντζ ήξερε. Δεν έχω πια καμία αμφιβολία. Όπως δεν αμφιβάλλω ότι μισούσε τις εκδρομές. Πιθανότατα γνώριζε και πολλές από τις εκδοχές της φράσης του. Δεν μου βγάζεις από το μυαλό ότι σκέφτηκε πολύ καλά πριν επιλέξει την πεταλούδα στο Πεκίνο. Κάτι πρέπει να είχε υποψιαστεί και διάλεξε μια φράση που να δείχνει χαριτωμένη. Όπως και να το κάνεις είναι κομψότερο από το: «Μπορεί μια αρκούδα που γρυλίζει στο βόρειο πόλο να προκαλέσει χαλαζόπτωση στο Παγκράτι;»

ΤΕΛΟΣ

Την επόμενη εβδομάδα θα διαπιστώσουμε ότι αν και πολλοί πιστεύουν ότι ο κόσμος αλλάζει με κραυγές, στην πραγματικότητα μπορεί να αρκούν και λίγοι «ψίθυροι».