Saturday, January 2, 2010

Αλλαγή άκρου

Μερικές φορές, εκεί που αισθάνεσαι ότι όλα κυλάνε ήσυχα, συμβαίνει κάτι αναπάντεχο και πρέπει να προσαρμοστείς σε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Αυτό έχουν πάθει και οι πρωταγωνιστές του σημερινού διηγήματος, που αισθανόνται κάπως χαμένοι προσπαθώντας να τροποποιήσουν έναν κόσμο που χρειάζεται…..

Αλλαγή άκρου

Ο Νίκος έπιασε το ποντίκι του υπολογιστή με το αριστερό του χέρι και δοκίμασε μερικές φορές το πλήκτρο εντολών.. Αισθάνθηκε αγαλλίαση, μόλις διαπίστωσε ότι μπορούσε πια να το χειριστεί με το δείχτη, όπως είχε συνηθίσει από τότε που ήταν δεξιόχειρας. Έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Η πατέντα είχε πετύχει και μπορούσε να ενημερώσει τον διευθυντή ότι άλλο ένα πρόβλημα είχε λυθεί. Δίπλα του, ο Βασίλης παιδευόταν με τους διακόπτες ενός καλοριφέρ, καθώς προσπαθούσε να αλλάξει τη φορά με την οποία ανοιγόκλειναν.
«Τι έγινε, κόλλησες;», τον ρώτησε ο Νίκος.
«Προσπαθώ να αποφασίσω αν είναι οικονομικότερο να αντικαταστήσουμε το σπείρωμα του διακόπτη ή της υποδοχής του», απάντησε αυτός.
«Δεν μπορείς να το κάνεις χωρίς ν’ αλλάξει κάτι;»
«Δε νομίζω».
«Και θα εισηγηθείς να αντικατασταθούν μερικά δισεκατομμύρια διακόπτες;»
«Εντάξει, κοστίζει πολύ, αλλά δεν βλέπω άλλη λύση», είπε ο Βασίλης και πήρε στα χέρια του ένα αγχολυτικό μπαλάκι σιλικόνης που είχε αγοράσει εδώ και λίγο καιρό. Ο Νίκος κοίταξε καχύποπτα τον διακόπτη και την υποδοχή του. Ο Βασίλης ήταν καλό παιδί, αλλά δεξιόχειρας. Ένας από τους λίγους που είχαν απομείνει. Και αυτό ήταν επαρκής λόγος για να θέλει να καθυστερήσει το πρόγραμμα.
«Δοκίμασες να βάλεις ψευδοσπείρωμα με αντίθετη φορά;», τον ρώτησε
«Ναι, αλλά χάνει τις βόλτες μετά από σαράντα χρήσεις».
«Καλά, και ποιος θα ανοιγοκλείσει ένα σώμα σαράντα φορές;»
«Η νόρμα λέει τουλάχιστον εκατό χρήσεις», είπε ο Βασίλης ξερά και πίεσε με δύναμη τα μπαλάκι σιλικόνης ανάμεσα στα χέρια του.
Ο Νίκος πήρε στα χέρια του τα δύο κομμάτια. Έτσι κι αλλιώς, το πρόγραμμα «Από το Δεξί στο Αριστερό» ολοκληρωνόταν. Χιλιάδες άνθρωποι, σαν το Βασίλη και το Νίκο, ήταν κλεισμένοι μέσα σε εργαστήρια και έβρισκαν ανέξοδους τρόπους για να διευκολύνουν το 95% του πληθυσμού που ήταν πια αριστερόχειρες. Μικρά πράγματα, όπως η επιλογή ζεστού και κρύου, οι στάμπες στις κούπες, οι λαβές στα ψαλίδια και τα αλυσιοπρίονα, η θέση των πλήκτρων στα χειριστήρια, αλλά και σημαντικότερα, όπως η φορά της γραφής, τα σχοινάκια στα αλεξίπτωτα και η θέση οδήγησης, τροποποιούνταν ώστε να είναι φιλικότερα προς το αριστερό χέρι. Και φυσιολογικά, αυτό προκαλούσε μεγάλο εκνευρισμό στο υπόλοιπο 5% των ανθρώπων, καθώς έβλεπαν τον κόσμο να γίνεται όλο και πιο αφιλόξενος γι’ αυτούς. Ο Νίκος πρότεινε το διακόπτη και το σπείρωμα στον Βασίλη, που είχε καθίσει και κυλούσε το μπαλάκι πάνω στον πάγκο εργασίας.
«Δοκίμασε να τα προσαρμόσεις στο άλλο άκρο του καλοριφέρ. Έτσι θα αλλάξει η φορά χωρίς να αλλάξεις τα εξαρτήματα», του είπε.
Ο Βασίλης σταμάτησε να παίζει με το μπαλάκι. Το πέταξε ψηλά με το δεξί χέρι και το έπιασε με το αριστερό. Ύστερα κοίταξε το Νίκο για λίγο στα μάτια.
«Μήπως θέλεις να πάρεις και τον μισθό μου;»
«Μην εκνευρίζεσαι. Να σε βοηθήσω, προσπαθώ».
«Ωραία βοήθεια. Πώς θα δυσκολέψω και άλλο τη ζωή μου. Αλλά βέβαια, εσύ δεν έχεις ανοσία και κάνεις τον άνετο».
Ο Νίκος προτίμησε να μην απαντήσει. Ήταν πια σχεδόν βέβαιο ότι κάποιος γενετικά σχεδιασμένος ιός είχε προσβάλει τους εγκεφάλους των ανθρώπων και, ευτυχώς, το μόνο που έκανε ήταν να αλλάζει την προτίμηση από το δεξιό στο αριστερό χέρι. Δεν ήταν εύκολο να το συνηθίσεις, αλλά τελικά τα κατάφερνες. Ο ιός χαρακτηρίστηκε ιδιαίτερα επιθετικός, αλλά όπως με όλες τις ασθένειες, κάποιοι τη γλίτωσαν, αν και στην πραγματικότητα, αυτοί ήταν οι χαμένοι της υπόθεσης. Σε αυτούς άνηκε ο Βασίλης.
«Σίγουρα ξέρουν ποιος το έκανε. Κάποιος βλαμμένος αριστερόχειρας γενετιστής με πρόσβαση σε υψηλή τεχνολογία. Πόσοι μπορεί να είναι αυτοί; Αλλά σιγά-σιγά βολεύονται όλοι και αφήνουν εμάς να ταλαιπωρούμαστε».
Ο Βασίλης περνούσε μια από τις γνωστές κρίσεις του. Οι από πάνω πίστευαν ότι έπρεπε να υπάρχουν και δεξιόχειρες στο πρόγραμμα αντικατάστασης, γιατί κατανοούσαν καλύτερα τα προβλήματα που εμφανίζονταν, αλλά ο Νίκος δεν είχε πειστεί γι’ αυτήν την αναγκαιότητα.
«Το ξέρεις ότι σε κάποια παιδάκια με ανοσία δένουν το δεξί χέρι στην πλάτη για να γίνουν αριστερόχειρες;», συνέχισε ο Βασίλης.
«Αστήριχτες φήμες», είπε ο Νίκος.
«Καλά, ας ήσουν στη θέση μου και θα βλέπαμε αν ήταν φήμες»
«Ρε συ, χαλάρωσε. Ήσουν άτυχος. Παρ’ το απόφαση και προχώρα».
Ο Βασίλης δε μίλησε. Κοίταζε προς την πόρτα όπου είχε εμφανιστεί ο υποδιευθυντής μαζί με ένα ξυπόλητο παιδάκι.
«Παιδιά, άσχημα νέα. Ακυρώνονται όλες οι άδειες για φέτος», τους είπε.
«Μα έχουμε σχεδόν τελειώσει.», είπε ξεψυχισμένα ο Νίκος.
«Θα σας ενημερώσουμε, είπε ο υποδιευθυντής. Αύριο θα πάρετε τα νέα σχέδια για το ποντίκι και το καλοριφέρ».
«Νέα σχέδια; Τι συνέβη;», ρώτησε ο Νίκος.
«Θα μάθετε αύριο».
Ο Βασίλης δεν είχε μιλήσει. Κοίταζε το ξυπόλητο παιδάκι που στεκόταν κάπως παράξενα, λες και ετοιμαζόταν να πηδήξει. Ξαφνικά του πέταξε με δύναμη το μπαλάκι και αυτό το έπιασε. Ο Βασίλης άρχισε να γελάει. Ο Νίκος, έκπληκτος, κοιτούσε μια το Βασίλη και μια το παιδάκι.
«Εντάξει μάγκες, τώρα ξέρετε. Ο ιός μεταλλάχθηκε», είπε ο υποδιευθυντής
Ο Βασίλης συνέχισε να γελάει, χωρίς να μπορεί να σταματήσει.
«Γέλα εξυπνάκια. Να δω, όμως, τι θα κάνεις με το διακόπτη και το σπείρωμα», είπε ο Νίκος και κοίταξε με απόγνωση το ποντίκι του υπολογιστή. Πώς θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει ένα παιδάκι που πιάνει μπαλάκια με το δεξί του πόδι;

ΤΕΛΟΣ

Την επόμενη εβδομάδα, για όσους ταλαιπωρήθηκαν και ταλαιπωρούνται στο σχολείο, έφτασε επιτέλους «το τέλος της δυσλεξίας».




2 comments:

  1. ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕ ΚΧ.
    ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.
    ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ "ΓΕΝΝΑΣ" ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ.

    ReplyDelete
  2. Ευχαριστώ Οδυσσέα. Η γέννα είναι εύκολη. Ο τοκετός με δυσκολεύει πάντα:-).

    ReplyDelete